DWAAL // GRUIS

Ieder mens heeft dromen. Mijn droom? In 2021 een album uitbrengen. Samen met spoken word artiest Charlotte Beerda en multi elektronica muzikant & producer Ard Zacht, onder de titel DWAAL // GRUIS. Een poëtische plaat waarin Nederlandstalige woordkunst en elektronische muziek elkaar ontmoeten in maar liefst acht nummers. Geef het album straks een mooie plek in je cd-kast, je playlist of je hart.
DWAAL // GRUIS gaat over breken en helen, groeien en landen, geboren worden en verder gaan. Zand, water, lucht. Schurend en kietelend. In verwarrende verwondering. Gegrond en gruizig. De aarde in een druppel. Met DWAAL // GRUIS houden we het mens-zijn tegen het licht. Schommelend in bomen, rollend over duinen en dolend door de stad vieren we onze geboorte, erkennen we onze gebrokenheid en hopen we te groeien. We hopen dat ons verhaal ook bij jou verhalen losmaakt. Een beetje zoals met kiezels, zoals met gruis... 

Genre: Nederlandstalige poëtische elektronica // hyperfused electronic poetry.
File under: Onverbiddelijke melancholica.  

Support onze crowdfunding-actie via de Voor de kunst pagina van DWAAL // GRUIS.  En hier nog een tof artikel van Noordwoord over ons album. 


#dwaal #gruis #album #spokenword #performancepoetry #electronica #menszijn #gegrond #gruizig #dwalen #dwarrelen #poezie #melancholica
ACHTERGROND VAN DWAAL // GRUIS:

Charlotte Beerda, Wordbites en Ard Zacht kennen elkaar vanuit de spoken word en muzikanten-scene en deelden het podium ondermeer op Vuurol Festival, Landjuweel (Ruigoord), Festival Hongerige Wolf, rond de Poëziebus en bij Paradigm in Groningen.

Op al die plekken reageerde ons publiek steeds super enthousiast. Vanuit die positieve podiumervaring willen we ons spreekwoordelijke gruis nu laten neerdwarrelen en doorklinken op een gezamenlijk album! 

Zonder in de bekende if you like this, you also like this lijstjes te vervallen staat DWAAL // GRUIS in de traditie van Simon Vinkenoog, Ton Lebbink en Spinvis. Nederlandstalige woordkunst ontmoet poëtische elektronica.

We willen de plaat zowel fysiek uitbrengen (op CD met tekstboekje) als via de bekende streamingplatforms. DWAAL // GRUIS wordt ondersteund door het Sena Makersfonds en meer dan 100 donateurs via Voordekunst. De mixing en mastering van het album wordt gedaan door Wessel Oltheten.  

Wat we belangrijk vinden in het album?

Intentie & intensiteit.
Alledrie vinden we intentie super belangrijk. Intentie in ons werk, dat we ons laten horen, hoe we ons laten horen. We zeggen en spelen het niet zomaar. Nee, omdat we luikjes willen opzetten; bij onszelf en bij anderen. Omdat we gevoel willen aanspreken en oproepen. Bij onszelf en bij anderen. Omdat we dwalen, omdat we zoeken, soms vinden en het soms ook niet weten. Intentie en intensiteit. Intensiteit in verfijning of stilte of juist in een overwhelmende sound. Hoe dan ook die intentie en intensiteit zijn belangrijke elementen in en voor het album.

Dualiteit en contrast.
Dualiteit is een ander belangrijk kernwoord van en in het album. Op allerlei niveaus, plaatsen en plekken:
• in de onderwerpen die we verwoorden en verklanken: bijv. van geboorte en kindertijd & ouderschap tot dood.
• in de titel: het zachtere van dwalen en het gruizige van gruis
• in de verschillende persoonlijkheden en klankleuren van Charlotte en Wordbites, zonder die teveel te willen labellen of stigmatiseren ; )
• muzikaal

Die dualiteit en die contrasten zijn terug te horen op verschillende niveaus:
• tussen de nummers > in de opbouw van het album
• in de nummers zelf > soms heel verfijnd, soms wat zwaarder aangezet

De opbouw en de flow van de 8 tracks op het album:
Charlotte zet op een prachtige manier met ‘Alles is aards’ de poort van het album open. Dit zijn we. Hier staan we. Welkom in onze wereld! Loop met ons mee, dool, duizel of verdwaal. Tekstueel komen een aantal elementen van ‘Alles is aards’ terug in andere nummers. Stellig en zoekend tegelijk.

‘Zie hier een zoon’ duikt als het ware de geborgenheid van een huiskamer in. Huiselijk. Intiem. Geborgenheid met een donkere rand. Met meer melodische zachtheid dan de openingstrack. Thuiskomen. Warm bad.

'Eerste keer' bouwt in zekere zin voort op ‘Zie hier een zoon’ maar dan vanuit een ander perspectief. De eerste keer is het kleinste nummer van het album. Vol lichtheid, transparantie, dicht op de huid, lichtgevend bijna.

'Dichter zonder pen' sluit hierop aan maar dan net weer anders. Warm, huiselijk, intiem en gloedvol. Alsof we door het raam kijken bij de overbuurvrouw. Rollend, vredig, circulair.

'Ze vroeg' slaat vervolgens een heel ander ritmisch pad in. Reflectief, tintelend, fragmentarisch. Stuwend en versnellend.

In zekere zin al wat toebouwend naar ‘Ik groei de moed’. Het monument, het bouwwerk, de kathedraal van het album. Omvattend en omspannend. Gebald, krachtig en glorieus. Naast Constructie als grand finale, het motorblok van het album.

'Bij het eindeloze' bouwt daar op zijn eigen manier op voort maar dan abstracter. Meer vorm, ritmisch, cirkelend, uitbrekend, supsense met een knipoog, her en der met een lichte touch van humor en ironie. In die zin een eigen plek op het album omdat dit nummer minder verhalend is maar meer wordplay, een ander aspect van woordkunst/spoken word.

En zo dansen we door naar de finale, de apotheose, het slot, het slotnummer, het sluitstuk van het album ‘Constructie’ waarin alles samenkomt. Het slotnummer waarin alles samenvalt. Wordbites en Charlotte, de intentie en intensiteit, de dualiteit en de contrasten worden nog een keer vol aangezet. Aards en geaard, warm en liefdevol in het eerste deel en schavend en schurend, stuwend en splinterend, breekbaar en brekend in het tweede om de luisteraar met een laatste linkse directe achter te laten. De poort wordt dichtgeslagen. Wij hebben gesproken. Wij hebben gezegd. 


Onderstaande foto's zijn gemaakt op Festival Hongerige Wolf en in de biergarten van club Paradigm.