Laat staan.

We kunnen in een zwarte spiegel kijken,
om daarna meer kleuren te ontwaren.
De greppel, liet zich zelden zo gemakkelijk ontwarren.
De appels waren rijp.
Het veld was springerig van kleur,
en onberekenbaar.
We kunnen zwemmen, in een koude zee
om nadien en bovendien: de toekomst ligt open,
als een greppel, maar waar is de bodem?
De toekomst ligt open, als een appel,
en waar is het huis?
De toekomst ligt open als een veld,
waarin dieren jagen, builen zwellen, modder kuilen.
Het leven laat zich niet vergelijken met een lichaam,
laat staan het levendige springen.


Laat staan van Maria Barnas.