Alles. Allemaal.

Alles, allemaal, helemaal,
ondanks, het feit dat,
dat je, in een kamer en dat die kamer grijs. 
Grijs, behalve dan het zilver,
het zilver van het stropapier,
en o ja, dat plukje,
dat ene plukje op je vaalwitte jurk.

Til een van de groene kralen van je ketting op. 
Laat hem vallen.
Staar naar de al even groene ventilator,
zeker, die, daar aan het plafond,  
met zijn sierlijke bedrukking
van takken, van rode wilg.

Of verplaats, ja, slechts met één vinger,
verplaats het drijvende blad in die kom,
inderdaad, dat blad dat
net van de forsythia is gevallen, naast je.

Wat dit allemaal te zeggen heeft?
Dat je hart klopt.
Onstuimig.
Hartstochtelijk.



Hertaling door Wordbites van stuk van Wallace Stevens.