Tja. Het zal wel aan mijn lage testosterongehalte liggen of ik weet niet wat maar ik word zo langzamerhand doodziek van alle wedstrijden. Van het zwaaien met dirigeerstokjes tot het naschilderen van Rembrandts; alles lijkt tegenwoordig een wedstrijd te moeten zijn.
Wijdverbreid
Het virus is wijdverbreid. Ook in de (klassieke) muziek, de poëzie, spoken word en literaire wereld loopt de emmer inmiddels over van de prijzen.
Om over subsidieland nog maar te zwijgen. Onder het mom van iedereen gelijke kansen rolt ook daar de ene award over het volgende stipendium. “Kom op cultureel ondernemer! Pak nu direct je kans. Wees er wél snel bij want gegeven ons budget hebben we helaas maar drie plekken. Lees hier nu alle regels & voorwaarden. Stuur je referentielijst mee, dan kunnen we je wat plaatsen. En, o ja, zorg wel eerst voor genoeg likes." Kortom: ga ervoor met gretigheid en geldingsdrang.
Duim van Nero
De vaak geframede meerwaarde? Ja, zo krijgen we tenminste aandacht voor... Veelal samengevat in een goedbedoelde marketing-riedel van “in the picture”, “de beste versie van jezelf" (wat een totaal K-woord is dat), “free publicity”, “aantrekkelijke exposure” en “verbetert je marktwaarde”. En wij, naïeve artiesten, trappen er collectief in. We laten ons eerst uitspelen en vervolgens wegsturen door die spreekwoordelijke duim van Nero.
Falen
Persoonlijk heb ik moeite met het neoliberale wedstrijd-mantra van markt, maakbaarheid en moeten willen winnen. Waarom toch die onbeheersbare drang van altijd maar willen vergelijken met anderen? Vaak ook nog eens ten koste van. Want iedereen weet het: naar boven komen is naar beneden drukken. Waarom moet het succes van de één toch altijd weer worden afgemeten aan het ogenschijnlijke falen van de ander? "Sorry, jij bent dus niet door..."
Coöperativiteit
Alfie Kohn zegt het in zijn boek No contest, the case against competition, heel mooi. Competitie is geen onvermijdbaar kenmerk van de menselijke natuur. Coöperativiteit is veel kenmerkender! Of zoals Jules Deelder het zegt: de omgeving van de mens is de medemens. Voor superieur functioneren (whatever that maybe) is competitie helemaal niet vereist. Sterker nog: meestal gaat het zonder zelfs beter. Kohn: “Doordat competitie mensen vaak afleidt van hun taak, profiteert het collectief niet van onze individuele concurrentie.”
Heilige winst
Daarnaast, zo stelt Kohn, ondermijnt competitie de zelfwaardering van velen. Al was het ook maar omdat wedstrijden per definitie veel meer verliezers dan winnaars opleveren! Ook voor relaties en samenhang is competitie slecht nieuws; vaak werken mensen elkaar immers alleen maar tegen. Uiteraard voor de heilige winst.
Contraproductief
En ook bij het realiseren van verandering is de vermaledijde competitiedwang contraproductief. Want daar draait het vaak om collectieve inspanning en lange termijn commitment van de groep en niet om snelle winst van de winnaar. En leren doe je niet alleen “in het product” maar vooral in het proces. Dus wat mij betreft: stop de verwedstrijderisering!
Prijswapen
Kunst moet geen markt zijn. Geen merk, geen product en geen wedstrijd. En als het dan toch persé ik-gericht moet zijn zou ik zeggen: ook door de ander te helpen, help je jezelf.
PS Ik daag alle besturen en jury's en commissies uit om eens na te denken over nieuwe concepten en eens niet te grijpen naar het aloude prijswapen. Mocht je hulp nodig hebben. Bel me gerust. En a.u.b. dus geen wedstrijd voor uitschrijven ; )
#wordbites #spokenword #woordkunst #stopdeverwedstrijderisering #nomoreawards #nocontest #caseagainstcompetition #helpanderen #helpjezelf #iniedergeval1conucurrentminder #ikdoenietmee
Wijdverbreid
Het virus is wijdverbreid. Ook in de (klassieke) muziek, de poëzie, spoken word en literaire wereld loopt de emmer inmiddels over van de prijzen.
Om over subsidieland nog maar te zwijgen. Onder het mom van iedereen gelijke kansen rolt ook daar de ene award over het volgende stipendium. “Kom op cultureel ondernemer! Pak nu direct je kans. Wees er wél snel bij want gegeven ons budget hebben we helaas maar drie plekken. Lees hier nu alle regels & voorwaarden. Stuur je referentielijst mee, dan kunnen we je wat plaatsen. En, o ja, zorg wel eerst voor genoeg likes." Kortom: ga ervoor met gretigheid en geldingsdrang.
Duim van Nero
De vaak geframede meerwaarde? Ja, zo krijgen we tenminste aandacht voor... Veelal samengevat in een goedbedoelde marketing-riedel van “in the picture”, “de beste versie van jezelf" (wat een totaal K-woord is dat), “free publicity”, “aantrekkelijke exposure” en “verbetert je marktwaarde”. En wij, naïeve artiesten, trappen er collectief in. We laten ons eerst uitspelen en vervolgens wegsturen door die spreekwoordelijke duim van Nero.
Falen
Persoonlijk heb ik moeite met het neoliberale wedstrijd-mantra van markt, maakbaarheid en moeten willen winnen. Waarom toch die onbeheersbare drang van altijd maar willen vergelijken met anderen? Vaak ook nog eens ten koste van. Want iedereen weet het: naar boven komen is naar beneden drukken. Waarom moet het succes van de één toch altijd weer worden afgemeten aan het ogenschijnlijke falen van de ander? "Sorry, jij bent dus niet door..."
Coöperativiteit
Alfie Kohn zegt het in zijn boek No contest, the case against competition, heel mooi. Competitie is geen onvermijdbaar kenmerk van de menselijke natuur. Coöperativiteit is veel kenmerkender! Of zoals Jules Deelder het zegt: de omgeving van de mens is de medemens. Voor superieur functioneren (whatever that maybe) is competitie helemaal niet vereist. Sterker nog: meestal gaat het zonder zelfs beter. Kohn: “Doordat competitie mensen vaak afleidt van hun taak, profiteert het collectief niet van onze individuele concurrentie.”
Heilige winst
Daarnaast, zo stelt Kohn, ondermijnt competitie de zelfwaardering van velen. Al was het ook maar omdat wedstrijden per definitie veel meer verliezers dan winnaars opleveren! Ook voor relaties en samenhang is competitie slecht nieuws; vaak werken mensen elkaar immers alleen maar tegen. Uiteraard voor de heilige winst.
Contraproductief
En ook bij het realiseren van verandering is de vermaledijde competitiedwang contraproductief. Want daar draait het vaak om collectieve inspanning en lange termijn commitment van de groep en niet om snelle winst van de winnaar. En leren doe je niet alleen “in het product” maar vooral in het proces. Dus wat mij betreft: stop de verwedstrijderisering!
Prijswapen
Kunst moet geen markt zijn. Geen merk, geen product en geen wedstrijd. En als het dan toch persé ik-gericht moet zijn zou ik zeggen: ook door de ander te helpen, help je jezelf.
PS Ik daag alle besturen en jury's en commissies uit om eens na te denken over nieuwe concepten en eens niet te grijpen naar het aloude prijswapen. Mocht je hulp nodig hebben. Bel me gerust. En a.u.b. dus geen wedstrijd voor uitschrijven ; )
#wordbites #spokenword #woordkunst #stopdeverwedstrijderisering #nomoreawards #nocontest #caseagainstcompetition #helpanderen #helpjezelf #iniedergeval1conucurrentminder #ikdoenietmee