Poëzie is een blokkwast.
De liefde voor poëzie heb ik van mijn vader meegekregen. Voor hem was poëzie een huis. Een huis om in rond te dolen, te schuilen en te verdwalen. Voor mij trouwens ook.
Het theater is vierkant. De straat is rond.
Ik kreeg een tijdje geleden een heel mooie leestip van theatermaakster Marrit Bausch: Why don’t we do it in the road, a personal guide to outdoor interactive theatre, van Vida Cerkvenik Bren. Ik deel graag wat inzichten van haar. Voor iedereen die wel eens andere mensen ontmoet, of zichzelf wil ontmoeten…
Gekke dingen deel 2.
Ik had het laatst me jullie over gekke dingen. Of meer precies; of ik wel eens gekke dingen meemaak bij mijn performances. Eentje die me in dit verband, en eigenlijk in elk verband, nog helder voor de geest staat is Poetry International. Ik deed mee aan het galerie-programma van Poetry, waarin beeldende kunst en woordkunst […]
En nou hou je op met die woorden.
“Maak je wel eens gekke dingen mee bij je performances?”, wordt me met enige regelmaat gevraagd. Alhoewel ik natuurlijk niet precies weet op wat voor soort rampen de vragensteller zoal hoopt, moet ik de vraag op zijn minst bevestigend beantwoorden. Nee, geen plots naar beneden vallende broeken of onhandig struikelende koningsparen maar toch wel een […]
De toekomst van Apollinaire.
Tja. Hoe zit dat eigenlijk met tijdloosheid? Ik vroeg het me af bij het lezen van het gedicht -De toekomst- van Guillaume Apollinaire (1880 – 1918). Het voelt alsof het gister is geschreven. Of nee, vandaag! Zo modern, zo eigentijds en zo relevant. Met een prachtig appèl als plot. En misschien zit juist in dat […]